عشق واقعی به این میگن (تصویری)اگر قصابم از تن واکره پوست / جدا هرگز نگردد جانم از دوست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
در رفاقت رسم ما جان دادن است / هر قدم را صد قدم پس دادن است
هرکه بر ما تب کند جان میدهیم / ناز او را هرچه باشد میخریم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
چقدر سفت شده پدال دوچرخه دونفره دوستی مان!
یا من خسته ام، یا شیب زیاد شده، شاید هم تو دیگر رکاب نمی زنی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
آخر چه شد که این همه نامهربان شدی چیزی که خوش نداشتم ای دوست! آن شدی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دوستی چیزی برای هدیه نیست / طرح دریا و غروب گریه نیست
دوستی یک کلبه ویرانه نیست / صحبت از شمع و گل پروانه نیست
دوستی تنهای تنها یک تب است / بی تو ماندن در سکوت یک شب است . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
رفیق یک دله غمخوار و یار باید ونیست / فغان چه ها که در این روزگار باید ونیست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
هرکـس به طریقی دل ما میشکند / بیگانه جدا ، دوست جدا میشکند
بیگانه اگر میشکند حرفی نیست / من در عجبم دوست چرا میشکند
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
هر چند که از آینه بی رنگ تر است / از خاطر غنچه ها دلم تنگ تر است
بشکن دل بی نوای ما را ای رفاقت ! / این ساز شکسته اش خوش آهنگ تر است
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
من از پاکدلانم که زکس کینه ندارم یک شهر پُر ا ز دشمن و یک دوست ندارم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
عشق آمد و شد چونم اندر رگ و پوست / تا کرد مرا تهی و پر کرد ز دوست
اجزای وجودم همگی دوست گرفت / نامی است ز من بر من و باقی همه اوست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
فریاد مردمان همه از دست دشمن ست فریاد ما از دل نامهربان دوست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
یا رب ! دل دوستان پر از غم نکنی ! ... با تیر قضا ، قامت ما خم نکنی !
ای چرخ تو را به حق قرآن ، سوگند ... یک مو ز سر رفیق ما کم نکن !
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
یاد یاران هرکجا باشند برما واجب است ، ما رفیق نارفیق شهر غمها نیستیم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دوستان با وفا سایه گستر لحظه های تلخ و شیرین روزگارند ، سایه ات برقرار
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
با خون غم نوشتم غربت مكان ما نیست ازیاد بردن دوست هرگز مرام ما نیست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
یاد ما خواه بکن خواه مکن مختاری / لیکن ای دوست بدان کنج دلم جا داری
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مست عشقم مست شوقم مست دوست / مست معشوقی که دنیا دست اوست |
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
خاک پای دوست شدن در نزد ما یک آرزوست،تا مگر قابل بداند جانمان تقدیم اوست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
چون میسر نیست مارا کام دوست ، عشق بازی می کنیم با نام دوست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ای دوست گلی به یادگار بفرست ، گر لایق گل نیستم خار بفرست
از بهر خدا ، نه از بهر دلت ، من پیامی داده ام تو جوابی بفرست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
هر دوست که دم زد ز وفا دشمن شد هر پاکروی که بود تردامن شد
گویند شب آبستن و این است عجب کاو مرد ندید از چه آبستن شد
آخر چه شد که این همه نامهربان شدی چیزی که خوش نداشتم ای دوست! آن شدی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دوستی چیزی برای هدیه نیست / طرح دریا و غروب گریه نیست
دوستی یک کلبه ویرانه نیست / صحبت از شمع و گل پروانه نیست
دوستی تنهای تنها یک تب است / بی تو ماندن در سکوت یک شب است . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
رفیق یک دله غمخوار و یار باید ونیست / فغان چه ها که در این روزگار باید ونیست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
هرکـس به طریقی دل ما میشکند / بیگانه جدا ، دوست جدا میشکند
بیگانه اگر میشکند حرفی نیست / من در عجبم دوست چرا میشکند
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
هر چند که از آینه بی رنگ تر است / از خاطر غنچه ها دلم تنگ تر است
بشکن دل بی نوای ما را ای رفاقت ! / این ساز شکسته اش خوش آهنگ تر است
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
من از پاکدلانم که زکس کینه ندارم یک شهر پُر ا ز دشمن و یک دوست ندارم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
عشق آمد و شد چونم اندر رگ و پوست / تا کرد مرا تهی و پر کرد ز دوست
اجزای وجودم همگی دوست گرفت / نامی است ز من بر من و باقی همه اوست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
فریاد مردمان همه از دست دشمن ست فریاد ما از دل نامهربان دوست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
یا رب ! دل دوستان پر از غم نکنی ! ... با تیر قضا ، قامت ما خم نکنی !
ای چرخ تو را به حق قرآن ، سوگند ... یک مو ز سر رفیق ما کم نکن !
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
یاد یاران هرکجا باشند برما واجب است ، ما رفیق نارفیق شهر غمها نیستیم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دوستان با وفا سایه گستر لحظه های تلخ و شیرین روزگارند ، سایه ات برقرار
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
با خون غم نوشتم غربت مكان ما نیست ازیاد بردن دوست هرگز مرام ما نیست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
یاد ما خواه بکن خواه مکن مختاری / لیکن ای دوست بدان کنج دلم جا داری
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مست عشقم مست شوقم مست دوست / مست معشوقی که دنیا دست اوست |
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
خاک پای دوست شدن در نزد ما یک آرزوست،تا مگر قابل بداند جانمان تقدیم اوست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
چون میسر نیست مارا کام دوست ، عشق بازی می کنیم با نام دوست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ای دوست گلی به یادگار بفرست ، گر لایق گل نیستم خار بفرست
از بهر خدا ، نه از بهر دلت ، من پیامی داده ام تو جوابی بفرست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
هر دوست که دم زد ز وفا دشمن شد هر پاکروی که بود تردامن شد
گویند شب آبستن و این است عجب کاو مرد ندید از چه آبستن شد
طراحی بنر فلش
